ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးတဲ႔ ( စီနီယာေတြ) ကို ခ်စ္ႀကည့္ မလား။
နည္းနည္း ေတာ့ စဥ္းစားပါ။
အသက္ႀကီးတဲ႔ (စီနီယာ) ေတြကို ခ်စ္ရတာေတာ့ သိပ္ခက္တယ္ ။
အငယ္ဆိုျပီး ေခါက္ေခါက္ ထားတတ္တယ္။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ သိပ္ေပးတယ္ ။
ႀကိဳးရွည္ရွည္ နဲ႔ လွန္တယ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြက အျမဲလ်စ္လ်ဴရွဳ ခံရတယ္။
ရင့္က်က္ေနတဲ႔ သူတို႔အေတြ႔အႀကံဳေတြက ႏွလံုးသားကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားသြားတတ္တယ္ ။
စဥ္းစားပါ။
ကိုယ္နဲ႔ ရြယ္တူေတြကို ခ်စ္ႀကည့္မလား။
ပင္ပန္းမယ္ေနာ့္ ။
ကိုယ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္ ထားခဲ႔မွာလဲ ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ အျမဲတမ္းစိတ္ဆင္းရဲေနရမယ္။ ။
သိလ်က္နဲ႔လည္း မသိဟန္ေဆာင္ေပး ေနရမယ္ ။
ျမင္လ်က္နဲ႔လည္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ လ်စ္လ်ဴရွဳ ေပးေနရတယ္ ။
အခ်စ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ တန္ဖိုးမထားတတ္ဘူး။ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး လုပ္ႀကလိမ့္မယ္။
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ထက္သာတဲ႔ သူေတြ႔ျပီး ကိုယ့္ကိုဟတ္ေကာ့ၾကီးနဲ႔ ခ်န္ထားခဲ႔မယ္ ။
အဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ႔ (ဂ်ဴနီယာေလး) ေတြကို ခ်စ္ဖို႔ စဥ္းစားမလား။
အင္း. . . ေသေတာင္ မစဥ္းစားနဲ႔။
သူတို႔ကို ခ်စ္ရတာ သိပ္ရင္ေမာရမယ္ ။
အငယ္မို႔လို႔ သည္းခံနားလည္ ေပးတာကို လဒူႀကီးဆိုျပီး အႏိုင္က်င့္ခံရမယ္ ။
အေလ်ာ့ေပးေတာ့ ပိုေရာင့္တက္တယ္။
ခ်ြဲခ်ြဲႏြဲ႔႔ႏြဲ႔ တီတီတာတာ စကားေတြ နဲ႔ မူယာမာယာ မ်ားတယ္ ။
အသည္းခြဲနည္းမ်ိဳးစံု အကုန္က်ြမ္းတယ္။
တစ္စြတ္ထိုး ဆန္တယ္ ။
စဥ္းစားဆင္ျခင္ ႏိုင္စြမ္းနည္းပါးတယ္။
သူ ျဖစ္ခ်င္တာပဲ သူသိတယ္။
"လူႀကီးျဖစ္ျပီး ကေလးကို အေလ်ာ့ေပးရမွာေပါ့" ဆိုတဲ႔ စကားတစ္ခြန္း နဲ႔ သူဆိုးသမ်ွ cover ယူသြားတယ္။
ေနာက္ဆံုး ကိုယ္ပဲ အသည္းကြဲျပီး က်န္ခဲ့ မယ္ ။အဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူ႔မွမခ်စ္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ ။
ကိုယ္တက္ေနတဲ့တကၠသိုလ္သက္တမ္းေလးမွာ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔အတန္းလစ္ျပီး ကျမင္းေႀကာထေနတာပဲေကာင္းတယ္။
Credit;ခဲတံ ( Min Khant )
