ဘယ္လိုအေၾကာင္းရင္းႏွင့္မဆို အခ်စ္ႏွင့္ ဆံုေတြ႕ၾကသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္သူအျဖစ္ရည္မွန္းတဲ့အခါ
အိမ္ေထာင္ရွင္ လင္မယားျဖစ္လာၾကတဲ့အခါ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အခ်စ္ပဲလိုအပ္လာပါတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျမတ္ႏိုးရမယ္၊ သည္းညည္းခံရမယ္၊ အေပးအယူမွ်တရမယ္၊ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းရမယ္၊ အျပန္အလွန္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ရမယ္၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးအားကိုးရမယ္၊ တစ္အိမ္ေထာင္လံုး၏ဘံုအက်ဳိးကို ေရွး႐ႈဦးတည္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
သို႔မွသာ အိမ္ေထာင္ေရးခိုင္ၿမဲ၍ အခ်စ္၏ အႏွစ္သာရလည္း ေလးနက္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထက္ အျခားေသာ အတၱေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြထားလြန္းလွ်င္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲတတ္ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးမၿပိဳကြဲေသးရင္လည္း အခ်စ္၏ အႏွစ္သာရမ်ား ကင္းမဲ့ကာ မလႊဲမေရွာင္သာ၍ ခဏတစ္ျဖဳတ္သာ ဆက္ဆံေနရျခင္းမ်ဳိးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
၎အျပင္ ခ်စ္တုိင္းလည္းမညားၾက၊ ညားလာၾကျပန္ရင္လည္း မခ်စ္ဘဲ အတူေနတတ္ၾကသူေတြလည္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ အခ်စ္မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးအစစ္မဟုတ္ဘဲ လူအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္း ေနထိုင္႐ံုသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်စ္နဲ႔ တည္ေဆာက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကေတာ့ ခိုင္ၿမဲၿပီး ဘ၀တစ္သက္စာလံုးအတြက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
